Ibis budget Valencia Aeropuerto. Hier in ditzelfde hotel begon het iets minder dan vier jaar geleden. In oktober tweeduizendnegentien.
Toen vertrokken we met onze huurauto naar Montserrat voor de overdracht van ons huis in Real de Montroy.
Nu reis ik alleen terug naar Nederland na de meest bewogen en intense periode van mijn leven. Van ons leven. Het huis is overgedragen aan de nieuwe bewoners. Een bestemming is bereikt en een hoofdstuk afgesloten. Klaar om nieuwe hoofdstukken te gaan schrijven.
De bladzijden zijn zo blanco dat ik eigenlijk geen idee heb hoe ze te beschrijven. Ik laat het verhaal maar ontstaan. Op me afkomen en ondergaan. Een beetje eng is het wel.
Het is soms te veel om te bevatten. Mijn hoofd en mijn hart laten dat ook nog niet toe. Soms een beetje. Even. De afgelopen maanden waren daarvoor te druk. Veel veranderingen. Het zal komen als de rust terugkeert.
Het komt goed. Niet zoals het was, maar het komt weer goed. Niet nu, niet als ik land in Nederland. Ooit op een dag.
“Gaat het goed?”
Ja, wel. Beter dan ik zelf ooit had gedacht. “Je functioneert”, zei Lisette. Ja, dat is het. Ik functioneer en ga door. Onder de omstandigheden en meewegende wat is allemaal is gebeurd in amper drie jaar is dat best goed.
Voor jou lieffie zou ik het allemaal zo weer opnieuw doen.