Pech voor mijn moeder. Moederdag of geen Moederdag. Ze zal er zelf eentje moeten kopen. Gelukkig heb ik een envelopje met inhoud bij me, dus ze komt er wel uit.
“Lekker origineel cadeautje.”
Ja, ik weet ook niet wat ik moest kopen. Nu struint ze zelf de Intratuin maar ff af. Is ze er ook gelijk ff uit. Twee vliegen in één klap.
Maar het oude-van-dagen-karretje, dat gaat vanmiddag mee terug naar Barendrecht. Ik ben helemaal om!
“Jij en veranderlijk. Drama!”
Ik weet het. Ik was weer te voorbarig en overtuigend in mijn uitleg. Je kent me. Of je zou beter moeten weten. Ik snap nu pas waarom iets te veel en iets te jonge mensjes met zo’n ding rondlopen. Dat heeft niets te maken met niet kunnen of willen sjouwen. Nee joh! Het is een afleidingsmanoeuvre.
Volle tram. Vollere trein.
“Mijnheer, gaat u maar zitten hoor”
“Mijnheer, wilt u mijn plaats?”
“Zal ik u even helpen met die zware tas?”
Ik heb de meest comfortabele reis van mijn leven gehad. Wat een uitvinding. Die trolley is van mij!