De wereld is gek geworden.
Ik weet het nu echt zeker. Het spookte al langer door mijn hoofd, maar alles wijst er op dat het nu toch echt zo is.
Als je tegenwoordig gewoon melk in je cappuccino wil, dan moet je er heel duidelijk koemelk bij zeggen om te voorkomen dat het iets te dunne meisje achter de balie je niet begrijpt. Melk van een koe? Is dat er ook dan?
Ja schat. Echt waar. Die koe was de eerste met dat spul.
Pasgeleden maakte een argeloze meneer voor me in de rij bij een iets te overprijsde Amerikaanse bonenketen de cruciale fout om zo’n koffiemeisje te vragen welke soorten melk ze allemaal had. Dat was niet slim. Meneer was na de lange lijst totaal de weg kwijt en ik had een trein later. En bedankt.
Maar dat was niet de reden van mijn besluit dat de wereld officieel gek is geworden.
Nee, dat kwam door een gesprekje met vriendje Finn.
“Is Finn gek geworden?”
Nee, hij niet. Mijn groene vriendinnen wel.
“Groene vriendinnen?”
Mijn Transavia-besties. Je hebt niet opgelet bij eerdere blogs lieffie. Finn is het afgelopen weekend met de gelijknamige luchtvaartmaatschappij naar Kopenhagen gefladderd. Ik was verbaasd. Niet in het feit dat ze gingen, maar dat ze ook echt gingen. Sinds de pandemie is vliegen met Transavia nog spannender dan de Staatsloterij.
Vliegangst stond lang bekend als de onmetelijke angst om te vliegen. Nu is vliegangst de angst dat je niet vliegt. Ik heb gehoord dat stichting Valk daar nu zelfs een therapie voor heeft.
De wereld is dus gek geworden. Maar waarom?
De groene vriendinnen roepen altijd om wat er op het menu staat. Geen echt menu met lekkere gerechten, maar gewoon een ordinaire folder met broodjes, koffie en snoep. Een flink deel van de omzet komt daar denk ik uit. Ze maken er namelijk zo veel werk van om het je uitgebreid in twee talen te vertellen. De prijzen zijn overigens wel culinaire hoogstandjes. Voor de prijs van een luxe cappuccino serveren ze hoog in de wolken een schuimende oplos-imitatie. Gelukkig zit mijn neus altijd wat verstopt en dat camoufleert net genoeg.
En nu hebben ze daar iets nieuws bij. Voor drie euro vijftig kun je nu sky-high een plak bananenbrood kopen. En niet zomaar een plak. Nee, dat kan niet meer vandaag de dag.
Hij is gemaakt van rescued bananas. Ja, je leest het goed. Bananen die gered zijn. Blijkbaar zijn die tijdens een wilde storm op de oceaan overboord geslagen en op het nippertje gered door een voorbijvarende vissersboot.
Rescued bananas.
De tranen springen toch spontaan in je ogen. We hadden al de verloren groenten en buitenbeentjes van Appie. Allemaal van die geweldige marketingverzinsels. En nu dit. Waar gaat dit naar toe?
Maar met de rescued bananas van mijn groene vriendinnen vind ik het moment daar om te stellen dat de wereld gek geworden is.
Officieel.